eczeem kind 14 september 2005 Het verhaal van Ilse. Het begon allemaal toen Ilse 2 maanden oud was. Ze kreeg dauwworm, eczeem op haar wangen en later in de ellebogen en knieholten. De huisarts zei dat het waarschijnlijk wel weer over zou gaan, maar 2 maanden later, na weer een huisartsenbezoek, bleek dat het toch “gewoon” eczeem was en dat het enige wat hielp hormoonzalf bleek te zijn. Je kon er niets aan doen want het was erfelijk ……. Aangezien wij zeer voorzichtig zijn met medicijnen en zeker met hormoonzalven, zijn wij het homeopathische circuit in gegaan. Veel homeopathische middelen geprobeerd; zalven en medicijnen, ook zijn we nog naar een paranormaalgenezeres geweest, maar niets hielp. Haar eczeem werd zo ernstig (er was bijna geen plekje op haar lichaam en gezicht wat eczeemvrij was) dat we, toen ze 2½ jaar oud was, toch hormoonzalf zijn gaan gebruiken. Iedere seconde van haar leven pijn en jeuk. Ze was gevangen in een wereld waar ze absoluut niet in gevangen wilde zijn en het hele gezin werd hier in meegetrokken. Geïrriteerd, emotioneel, gefrustreerd was ze, maar o zo lief, sociaal en gevoelig. Mensen vonden haar vies, ze werd nagekeken, wat haar nog meer pijn deed. Het was een ware hel voor haar en ons. Machteloos sta je, je zou het zo graag van haar willen overnemen, je schreeuwt om hulp, maar niemand lijkt je te horen. Juni 2004,ilse is bijna 4 jaar. Eindelijk, we staan bovenaan de lange wachtlijst voor behandeling bij het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht. Dit geeft weer hoop. Na onderzoeken en veel verschillende zalven, hormoonzalven, shampoos en medicijnen, blijkt dat ze het in Utrecht met Ilse ook niet zo goed weten. Het lijkt wel of ze alleen maar negatiever reageert op alles, het eczeem wordt heftiger! Tijdens ons laatste bezoek daar kregen we te horen dat ze Ilse 8 tot 12 weken wilden opnemen om diverse methodes en medicijnen op haar uit te proberen, in de hoop dat ze dan iets voor haar konden doen. Beloven op beter konden ze niet, maar ze zou direct mogen blijven. Dit was voor ons de druppel… zeer emotioneel en gebroken hebben we het weekend er over nagedacht. Dit was niets voor haar, ze was zo fragiel; als ze nu ook nog uit haar veilige thuis weggehaald zou worden had ze helemaal niets meer! Bovendien vonden we al die methodes en medicijnen ook geen optie. Maandagochtend hebben we gebeld naar het UMC, met de mededeling dat we niet op het aanbod in wilden gaan. We vertelden over de “nieuwe” therapie NAET, onze aller, aller laatste strohalm… In Utrecht vonden ze het teleurstellend dat we niet verder onder behandeling wilden bij hen en zij waren van mening dat de kans erg groot was dat we over een paar maanden wel weer bij hen op de stoep zouden staan om vervolgens de scherven van deze alternatieve therapie op te ruimen! Ze waren er daar dus niet blij mee, maar ja, het was onze eigen keus. Dit is nu een jaar geleden en wat zijn we blij dat we deze keus gemaakt hebben! Op de eerste afspraak bij NAET bleek dat Ilse van de 12 basisstoffen er voor 11 allergisch was. Langzaam ging ze vooruit. We zijn zeer onzeker in deze therapie gestapt, maar langzaam maar zeker zagen we verbetering. Na ongeveer 10 behandelingen was er een zichtbaar beter resultaat. Het eczeem werd rustiger en ze voelde zich merkbaar beter. De behandelingswijze spreekt ons ook zeer aan. Het is zeer (kind)vriendelijk en een dieet van 25 uur is ook heel goed vol te houden. Nu, 1 jaar en ongeveer 30 behandelingen later is ze eczeemvrij! Ze voelt zich erg goed, geen jeuk en pijn meer. Geen zalven, geen frustraties, geen medicijnen! Ook haar allergie voor huisstofmijt en katten is behandeld en verdwenen. Ilse is veel rustiger, meer open en geniet volop van alles om haar heen. Hadden we NAET maar gekend toen ze 2 maanden oud was, dat had een heleboel ellende voorkomen. Ons rest de vraag waarom de reguliere gezondheidszorg nog steeds niet open staat voor “alternatieve” therapieën als NAET. Het doel van gezondheidszorg is toch, wat het woord al zegt, zorg voor een betere gezondheid?! Groeten en succes, Familie Brouwer uit Zutphen.
