Weg Wagenziekte! Mijn man en ik kennen Inge al jaren, en horen ook al jaren van haar wat voor bijzondere dingen zij bereikt in haar praktijk… Maar ach, voor mij geldt die eeuwige Hollandse nuchterheid.. eerst zien en dan geloven… Uit pure wanhoop wilde ik het toch maar eens proberen, zo’n consult…niet dat ik de illusie had dat het zou helpen, maar ach..baat het niet dan schaadt het niet, dacht ik. Samen met onze dochter van acht jaar, die sinds haar tweede jaar enorm veel last had van heftige wagenziekte, belandde ik in plaats van bij Inge thuis, nu bij Inge in de praktijk. Mijn dochter vond het wel spannend allemaal, en ging vol goede moed op de behandeltafel liggen. Maar nee, zij kon er weer af, want IK was degene die door Inge behandeld zou worden, terwijl mijn dochter haar hand op mijn been moest leggen. Alle gekheid op een stokje…ik hoor het mijzelf nog denken. Na ongeveer drie kwartier gingen we naar huis….ik kon het niet laten in de auto; “Voel je iets? Heb je hoofdpijn? Word je misselijk?’…mijn dochter werd gek van me. De dagen erna reed ik regelmatig met mijn dochter door Apeldoorn…nog steeds geen wagenziekte…hoe kan dat nou?? Maar ja, dit waren ook maar hele korte ritten, dus dat is toeval..dacht ik nog. Na een week gingen we een er een paar dagen tussen uit…. naar Hamburg… vier uur rijden met een vertrek vroeg in de ochtend. Mijn man en ik prepareerden de auto voor een ramprit..want zo ging het al zes jaar. …..Achterin de auto een zingende dochter, een kletsende dochter, een etende dochter en een lezende dochter…ik viel zowat van mijn stoel…een totaal ander kind zat er op de achterbank… Maar, mijn nuchterheid was hardnekkig, we moesten immers ook weer vier uur terugrijden naar huis…eerst maar eens kijken of dat ook zo goed zou gaan! We zijn nu zo’n drieduizend kilometer verder…Onze dochter is van een piepend, zeurderig, negatief en ziek kind (die heeft wat afgespuugd in de auto!), veranderd in een onbezorgd grietje dat het ene boek na het andere verslindt op de achterbank, en racespelletjes doet op haar Nintendo. Het is echt ongelooflijk. Zoveel jaren van stress en gedoe in de auto, en nu zo’n totaal andere situatie. Mijn man en ik moeten echt nog wennen: Er gaat geen autorit voorbij waarbij we ons omdraaien en vragen of alles nog goed gaat….Onze dochter is inmiddels van mening dat wij ook maar eens bij Inge een behandeling moeten ondergaan, zodat we wat meer vertrouwen krijgen in het “nieuwe” reisgedrag van onze dochter! R.L.
